Ons verslag
Olha que coisa mais linda mais cheia de graça e ela menina que vem e que passa, num doce balanço a caminho do mar…
Landen in Rio is fabuleus, het zinderen is bijna tot in de seat te voelen. Ondanks grote armoede en miserie is er genoeg strand en zee voor iedereen, wat de positieve vibe verklaart. Elk stadsdeel heeft zijn eigen karakter en is vlot met de fiets bereikbaar. In het begin is het wat moeizaam oriënteren, maar vanop Suikerbroodberg heb je er een perfect zicht op. Door de fastfood zien Copacobana en Ipanema er wellicht anders uit, maar de Carioca’s blijven trouw aan minitextiel. Rond Leblon zijn er schitterende restaurants en overal kan je vers kokoswater drinken. Als je overweegt in Aprazivel te gaan eten, ben ik ervan overtuigd dat de taxichauffeur het nooit zal vinden.
Na de hitte in de stad zakt de temperatuur in Iguazu ( toch tijdens de zomermaanden ). Ideaal om de watervallen vanuit Brazilië, maar zeker ook vanuit Argentinië te aanschouwen. Ongelooflijk geweld en woeste pracht. Toevallig ontmoeten we Hannibal, een schitterende Argentijnse gids die ook in Hollywood aan de bak was geraakt. Hij begrijpt als geen ander hoe je dit natuurwonder moet bezoeken. Met een speedboot vaar je Garganta del Diablo binnen, rakelings langs Bruidsluier en de Twee Zusters ! Wandelen op de hangende paden bovenop de watervallen is adembenemend. Het wassende water zorgt voor regenbogen boven het achterliggende woud.
Tijd voor volgend natuurwonder: Pantanal !
Vermoeiend traject vanuit Cuiaba en dan naar het einde van de wereld in een Van met Crocodile Dundee.
Hij deelt laconiek mee dat we om vijf uur ( a.m. ) verwacht worden aan het ontbijt. Schitterende Arara lodge met Ara op het terras, uilen in de boom en honderden kaaimannen rondom. Crocodile Dundee is eigenlijk Mike, AKA Aynore ( of omgekeerd ) , alweer de perfecte gids in dit speciale gebied. Met paarden tot aan de heupen door het water. Slangen en kaaimannen moet je erbij nemen, maar de beloning is een ontmoeting met de reuzen miereneter. De keuken van de lodge is schitterend in al zijn eenvoud en de ligging is prachtig. Rust, duizenden sterren, boomhutten, apen, herten, vuurvliegjes, …
Weer een totaal ander stuk Brazilië is de archipel rond Fernando de Noronha. Om hier te verblijven mag je eerst langs de kassa passeren, maar het geld gaat integraal naar natuurbehoud. Verplaatsen doe je met een buggy, want fietsen of andere vervoersmiddelen geraken niet tot aan de stranden. Schitterende duiken in een kristalheldere zee. Wat we wellicht nooit zullen vergeten is het diner bij Ana, die een beperkt gezelschap bij haar thuis uitnodigt onder sterrenhemel.
Het spijtige aan dit kleine eiland is dat je het vliegtuig ziet landen waar je alweer in moet kruipen.
