Ons verslag
Champoluc, Ayas, Valle de Aosta.
Er zijn verschillende manieren om hier naartoe te komen, maar de laatste haarspeldbochten moet iedereen obligaat ondergaan ( chemin de Chavannes ). In de winter met rupsvoertuig, de zomer geraak je zelf boven.
De beloning is groot: eens uit het dennenwoud opent de hemel en rijst de Matterhorn plots boven de almen. De hostellerie is gevestigd in een oud Walser dorp ( 1901 ), waarvan onder andere de school en kapel nu een totaal andere bestemming hebben. De kamers zijn fantastisch geïntegreerd in het geheel en iedereen beschikt over voldoende privacy en buitenruimte. Buiten smeulen overal vuurtjes. Loerend door kleine ramen vinden we verdoken fresco’s.:Mascognaz!
Ons eerste zomerse verblijf in de bergen. Blijkbaar hoort het erbij: striemende regen bij aankomst. Gelukkig brandt de haard en we spenderen een namiddag in de gezellige lounge met een boek en lekkere Alto Adige Lagrein. De temperatuur daalt echter angstwekkend en de bagage ( met truien ) blijft achter in Rome, waar het 35 graden is.
Eerder die dag hebben we het zien gebeuren vanuit de bus naar het vliegtuig . De bagagisten racen over de tarmac waarbij her en der reiszakken logisch afvallen.
De vrolijke receptionist herkent deze situatie en verzekert ons dat er regelmatig een camionette van Alitalia langskomt. Nooit gedacht, maar het klopt.. Bijkomend voordeel is dat ze vanuit Rome de zon meegestuurd hebben, de hemel breekt open en eindelijk zicht over de vallei. ’s Avonds proeven we voor het eerst de schitterende keuken van het hotel, onnodig de berg af te dalen naar het pittoreske dorp.
"Over every mountain there is a path, although it may not be seen from the valley." Theodore Roethke
Wat een wandelparadijs !
Alle vooroordelen zijn nu definitief verdwenen. Wandelen is top… Alleen missen we de eerste dag een cruciale aanduiding en komen we zo ( onder het oog van de boer ) op een steile bergweide die net rijkelijk werd bemest. De geur zal de rest van de vakantie aan de botten blijven hangen…
Gelukkig verlopen de andere expedities wel goed ! Prachtige bergpas naar nabijgelegen Cuneaz en rifugio Belvedere, met picknick halfweg aan bergmeer. Edelweiss en Gentiaan groeien hier écht ( ik dacht alleen op zakdoekjes ). Er zijn ook mountainbikes, waarmee je perfect afdaalt naar het dorp en doorfietst naar Saint-Jacques. Van hieruit kan je meerdere tochten maken tot in Zwitserland. Driedaagse tochten langs berghutten door nationale park. Maar voor ons volstaat de downhill terugtocht naar Champoluc. Tot aan de voet van chemin de Chavannes want zonder pakweg drie lithium batterijen geraken we er niet op.
Vanaf het hotel volgt een prachtig pad de waterval naar het dorp. Champoluc ligt in een vrij smalle vallei met veel zon en op strategische plaatsen schaduw, zodat je beschut schitterend kan lunchen.
De meeste hotels zijn hier zo speciaal dat ze vaak jaren op voorhand door dezelfde gasten worden geboekt. Ik begrijp waarom: machtig mooie streek, rustig en overal lekkere streekgerechten zonder pijnlijke rekening. De dorpen zijn intact gebleven en proberen niet ten allen tijden jolig te zijn ( zoals buurland Oostenrijk ).
Als we Laura vragen waar ze nog eens terug naartoe wil, is het steevast Mascognaz. Maar dan wel met de hondjes.
