Ons verslag
Deze reis begon met een reportage over Mashpi Lodge.
Na een halfuur kijken werd duidelijk dat het een ongelooflijke ervaring moet zijn om dat eens mee te maken.
Koppel daaraan de unieke Galápagos archipel en je hebt redenen genoeg om de verre vlucht aan te vatten.
Quito heeft een prachtig oud stadsgedeelte, vermoedelijk één van de best bewaarde van Zuid-Amerika.
Ideale setting om je in de straten te verliezen en op een patio een glas koele Chileense wijn te drinken. Met mate, want 2800 meter hoogte.
Gelukkig worden we opgehaald door een ranger van Mashpi, want de weg ernaar toe is, zelfs mét GPS, een uitdaging. Via Tulipe met zijn archeologische site dalen we verder tot 1000 meter hoogte en alsof het niets is, staan we plots exact op de evenaar !
De ingang van Mashpi zou de poorten naar Jurrasic Parc kunnen openen en vanaf dat moment vallen we van de ene verbazing in de andere .
1300 Hectare Choco regenwoud, zowel primair als secundair, met een ongekende biodiversiteit.
De lodge is volledig geïntegreerd in de natuur en er werd geen enkele boom geveld tijdens de opbouw. Prachtige architectuur, inrichting en bar-restaurant.
Onze gidsen hebben die typische verbondenheid met de natuur, zoals we ook tijdens eerdere reizen al meemaakten, maar hier zijn ze toch bijzonder fier.
Het domein is hun tweede thuis en ze kennen de trails op hun broekzak.
‘s Ochtends vroeg stijgt de mist op uit het woud en kan je vanop het dakterras met een koffie dieren spotten door de telelens. Daarna wordt de keuze moeilijk, want er is zoveel te beleven.
Toppers zijn het Life Center, Hummingbird look-out en de Dragonfly. Na elke wandeling is er een warm onthaal met verfrissingsdoekje en vers sapje, daarna briefing van de gidsen.
Wat die verbazing betreft: tijdens een nachtwandeling zien we hout fluorescerend oplichten en spot Laura de ene glaskikker na de andere.
Ontroerend dat de natuur zoveel te bieden heeft, tegelijk ook het ongeloof dat dit dagelijks meer en meer verdwijnt.
'It is not the strongest of the species that survives, nor the most intelligent, but the most responsive to change'-Charles Darwin
Vanuit die onvergetelijke locatie gaan we terug naar Quito waar de huurwagen klaarstaat voor een prachtige tocht door de Andes.
Eerste stop is Baños, een klein dorp aan de voet van vulkaan Tungurahua. Laura is doodziek en we twijfelen om onze reis al dan niet verder te zetten. Het is hier koud, nat en een beetje verloederd. Mensen zitten in oude badhuizen of drinken zich lazarus. Gelukkig gaat het na twee dagen beter met haar en vertrekken we snel naar Riobamba.
Deze stad ligt aan de Chimborazo vulkaan die we niet echt te zien krijgen. Weer een rare stad met wel een authentieke markt ( vooral de charcuterie kan tellen ) en een echt spookhotel.
Dankzij een falende GPS en door gebrek aan wegwijzers missen we de trein naar Devil’s Nose op weg naar Cuenca. We zijn er ook al uit dat het plan om ooit de Panamericana snelweg helemaal uit te rijden niet voor ons is…
Deze stad hangt aaneen van de kerken en kathedralen. Unesco erfgoed, maar kan ons toch niet echt beroeren. We zitten ondertussen op minstens negen uren rijden van Quito, maar wel dichtbij Guayaquil, onze poort naar de Galápagos.
Het gebrek aan interessante steden wordt ruim goedgemaakt door de prachtige ritten door de Andes.
Het traject vanuit Cuenca is adembenemend ! Dit geeft het gevoel op het dak van de wereld te staan en de boeren die hier leven hebben een bangelijk zicht, wat het harde leven op deze hoogte misschien goed maakt.
Guayaquil is een te drukke stad, waar eigenlijk enkel Isla Santay enige rust brengt.
Maar dan gaat het richting Galápagos. Sinds de lessen biologie en de reportages van Cousteau lijkt dit moeilijk bereikbare stuk natuur plots te naderen. Iedereen op het vliegtuig lijkt kinderlijk ongeduldig.
Het ruim van het vliegtuig wordt ontsmet en onze zolen worden in Baltra gedesinfecteerd. Dat de bagage na ferme controle voor vertrek verzegeld wordt, doet vermoeden dat het hier uniek gaat zijn. En het is nog straffer dan in de reportages.
Een slimme visser geeft ons voor 5$ een lift naar Santa Cruz, waar we in de bergen de eerste reuzenschildpadden tegenkomen. Ze worden onder strenge normen in farms gekweekt en hebben nog steeds hetzelfde DNA als honderden jaren geleden. Gelukkig zijn er kweekprogramma’s want ratten eten de eieren op ( na eerdere walvisvaarders en piraten ) en het zou zonde zijn om Darwin zijn inspiratiebron te zien verdwijnen.
Fantastisch hoe de dieren hier geadapteerd zijn aan de invasie van de mens. Gelukkig zijn er wel maar twee eilanden van de ganse archipel bewoond.
Heel gezellig hotel en zeer goede restaurants in Puerto Ayoro. Laura herleeft na de geroosterde cavia’s en varkens op het vasteland. De volgende dag staan er duiken op het programma met dubbel pak. De oceaan is hier koud en het zicht een beetje pover, maar we krijgen wel spektakel onder water met als absolute hoogtepunt onze ontmoeting met hamerhaaien ! De inwoners respecteren de natuur in al haar facetten.
Na drie dagen gaan we met een speedboot naar Isabela over zware zee, wat niet voor iedereen evident is.
Dit is een volledig ander type eiland, nog meer laid back. Het kleine hotel ligt prachtig aan een zandstrand met zeeleguanen, pinguïns en spelende zeeleeuwen. Ook al houd je respectabele afstand van de dieren, ze komen zelf dichterbij. Ongelooflijke ervaring, de Gopro doet wat hij kan maar het gaat allemaal zo snel, gewoon genieten.
We fietsen naar de Wall of Tears ( restant van waanzinnige werkstraf voor krijgsgevangenen ), Laura rijdt in een doorn , eindigt met een band minder, maar dit kan de pret niet drukken.
De Sierra Negra vulkaan heeft een prachtige krater. We staan aan de rand samen met enkele mensen uit alle windhoeken van de wereld en iedereen is even verwonderd. Zo dicht komen we wellicht nooit meer bij het binnenste van de aarde. Bovendien is er tijdens ons verblijf een eruptie aan de noordkant.
Spijtig genoeg hebben we te weinig tijd om ook Wolf en Darwin eilanden te bezoeken, maar het is voor deze reis meer dan goed geweest.
Bakken vol goede herinneringen, met dank aan Mashpi Lodge, de Galápagos en de Andes.
